Over ons
Hier stellen we ons voor;
Jeanne,
alt saxofoon.
Ouderen houden van gezelligheid om hun heen en daar valt zeker muziek
onder.
Wij leden van Josarie geven daar een kleine aanvulling in door in
Verzorgingshuizen en o.a Kerkelijke bijeenkomsten met veel plezier onze
instrumenten te laten horen.
Ja, en ik begrijp dat wij zelf deze instrumenten zijn want onze
dirigent
Saskia begeleidt ons, met geheel haar inzet, naar een topniveau (naar
ieders
kunnen).
~
Ton
Jansen
Lid geworden op 4 oktober 2022 speelt tenorblokfluit.
Schets van mijn muzikale ervaringen:
Van mijn 10e- tot mijn 15e -jaar speelde ik op de scherpe trom en op de
diepe trom bij fanfare “ Sursum ” in Bloemendaal. Met dat korps werden
prijzen behaald op concoursen.
Voor mijn dienstplicht moest ik naar Ossendrecht. Het toeval wilde dat
daar een militaire kapel was onder leiding van iemand die mij kende.
Het leidde ertoe dat ik bij die militaire kapel als tambour werd
ingedeeld. Bij de parate troepen kwam ik terecht in ’t Harde het domein
van de Cavalerie (tanks). Mijn onderdeel was de 15e afdeling lichte
LUWA. Toen ik mij meldde bij de Kapitein zei hij, “ zo jij bent
muzikant “ (zag hij aan de strepen op mijn schouders). Ik vertelde dat
ik tambour was maar hij vond dat ik de reveille en het appèl moest
leren blazen, vond hij leuk tegenover de Ritmeester (kampcommandant).
Ik kreeg een natuurtrompet (trompet zonder ventielen) en les van een
andere soldaat die een trompet met ventielen speelde.
Na mijn diensttijd kwam van muzikale voortzetting niets meer. Ik
studeerde bouwkunde in mijn vrije tijd en toen onze kinderen in Alphen
aan den Rijn naar de muziekschool gingen, in de jaren 80, dacht ik
“Blokfluit is wel leuk” het begon met een cursus op de TV door Hans van
der Togt, je gelooft het bijna niet. Mijn lievelingsinstrument is de
Hobo, maar bij een demonstratie van Ab Keijzer (Hobo docent) kreeg ik
er absoluut geen geluid uit.
Uiteindelijk heb ik op de muziekschool blokfluit les gehad van Jeanette
Coïni en onder haar leiding in een ensemble gespeeld op de tenor. Weer
later speelde ik in een ensemble onder leiding van Helma van den Hoek
en daarna bij Femke Vermaas, ook hadden we eindelijk een naam voor ons
ensemble, “ Voor het Blok ”, bedacht door Corine Maris. Toen dat
ensemble, waar ik 14 jaar in hebben gespeeld, werd opgeheven, vond ik
snel dit orkest via Saskia. Het genre is totaal anders maar zeker zo
leuk.
~
Marieke
Toen ik 6 jaar was kwam de eerste muziekschool in Haarlem en daar
werden mijn zus en ik naartoe gestuurd voor algemene muzikale vorming
(AMV).
Na twee jaar mochten we op blokfluit les.Toen kwam de viool aan de
beurt, de piano, zangles. Ik kan het allemaal een beetje, maar toen ik
na mijn 60e verjaardag ging nadenken over welk instrument ik zèlf had
willen uitkiezen, kwam ik uit bij de altsaxofoon: rauw, sexy, warm,
stoer, troostvol. Past bij mij. Ik word nooit een Candy Dulfer, maar ik
word blij als ik speel en leer, samen met de andere blazers van Josarie.
~
Ik
ben Lies van Dam en speel sopraan blokfluit.
Via Paula (medespeelster) ben ik bij het orkest gekomen en na een keer
meespelen
mocht ik lid worden.
Het is een uitdaging om samen te spelen en mijn "vaardigheden" te
vergroten.
De saamhorigheid en de gezelligheid van de orkestleden maakt dat ik met
heel veel plezier naar onze repetitie avonden ga.
Dat wij met elkaar , door onze optredens, zoveel mensen een gezellige
middag of avond kunnen bezorgen zijn voor mij de krenten in de pap en
ik hoop dat nog lang vol te houden.
~
Marianne
Wigmans
Ik ben jaren geleden begonnen bij het
Gildeorkest, spelend op mijn dwarsfluit. Een aantal jaren niet
meegespeeld en nu weer met inmiddels Josarie. Ik speel nu de blokfluit.
Leuke uitdaging! Ik ben dol op muziek maken en zou het liefst veel meer
instrumenten willen kunnen bespelen....maar hoe ouder je wordt hoe
minder makkelijk dat gaat heb ik al gemerkt! Ik geniet van het samen
muziek maken en het zien van blijde gezichten als we optreden!
~
Paula
van Weerdhuizen Sopraan blokfluit.
Ik ben 25 jaar geleden begonnen met blokfluit spelen. Na 5 jaar les bij
verschillende docenten, kwam ik in contact met het Josarie orkest. Daar
speel ik inmiddels 20 jaar met heel veel plezier met een leuke groep
mensen.
~
Ik
ben Hannie Kanhai-van Huis, geboren en getogen in een gezin van 7
kinderen in Zoeterwoude, echtgenoot van Ron, moeder van Prashant en
Dinesh, 45 jaar met veel plezier leerkracht geweest op basisschool JP
Sweelinck in Groenoord te Alphen aan den Rijn en sinds september 2021
gepensioneerd. De Sweelinckschool is de plek waar ik de liefde van
‘muziek maken met elkaar’ heb ervaren als een hele fijne aanvulling op
alles. Ik speelde toen gitaar. Van mijn broer, die in The Shoes
speelde, een aantal grepen geleerd en gebruikt om met de kinderen in de
klas te zingen. Wij hadden toen José Poot (één van de 2 oprichters van
Josarie) als muziekconsulente. Op aanraden van de logopediste i.v.m.
mijn ademhaling, ben ik gaan dwarsfluiten. Dat was een gouden greep en
ik floot al snel mee in het Sweelinckensemble o.l.v. Wim Dekker, mijn
directeur. We hadden in die tijd veel kinderen op school die een
instrument bespeelden. Na de geboorte van onze jongens, toen ik 37 en
40 was, is het dwarsfluiten op de achtergrond geraakt. Na mijn
pensionering kwam het weer op mijn pad en speel inmiddels ruim een jaar
bij Josarie met groot genoegen en onder de bezielende leiding van
Saskia ten Have. Fijne groep, leuke liedjes, goede instructie en veel
plezier. Omdat we òm de week twee uur met elkaar spelen, heb je
tussendoor tijd genoeg om te studeren. Voor mij ……ideaal!!
~
Saskia
ten Have
Twee jaar geleden werd aan mij gevraagd of ik het Josarie orkest wilde
dirigeren. Aangezien ik muziek maken met groepen mensen het allerleukst
vind, was dit geen moeilijke beslissing. Het is de uitdaging om
muzikanten van allerlei talent tot een eenheid te smeden. Ik voel me
bevoorrecht dat ik samen met de mensen van Josarie deze weg aan het
belopen ben. Het is de kracht van dit orkest dat deze weg bewandeld
wordt met soms vallen en altijd met humor weer opstaan.
Zelf ben ik 35
jaar geleden afgestudeerd aan het conservatorium en heb me daarna bezig
gehouden met muziek op school en in de kerk. Ik ben gelukkig getrouwd
en mijn man en ik hebben drie inmiddels volwassen kinderen.
~
Henk
Toen ik 10 jaar was overleed mijn oma en kwam de piano die daar stond
in mijn ouderlijk huis terecht, kreeg enkele jaren les van mijn moeder
maar stopte na 2 jaar, want mijn jongere broers en zussen bleken veel
knapper op dit instrument. Echter de basis was gelegd, ik kon muziek
lezen en aardig “Dichter und Bauer“ van Franz von Suppe vierhandig
samenspelen.
In 1970 kocht ik een altblokfluit en begon aan een zelfstudie. Na de
komst van de 3 kinderen speelde ik mee met het kerstprogramma op de
Montessorieschool olv de muziekconsulente Jose Poot. Dat was de start
voor meer samenspel, eerst met mijn zwager en later in een opgericht
ensemble. Toen kwamen ook de sopraan, tenor en basblokfluit in beeld.
In 2006 woonde ik een Josarie optreden bij in Noorderbrink omdat
ensemble-lid Joyce daarin mee speelde. Het klonk erg droog, dat kon
beter, maar besloot toen al me later aan te sluiten want ik merkte hoe
de mensen het waardeerden. Dat aansluiten deed ik toen ik voor 80% met
VUT ging in 2009.
Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin in het orkest, heb erg veel
over muziek-interpretatie geleerd van de dirigenten Clara Boschma en
Saskia ten Have, ervaar regelmatig het plezier van goed samenspel, en
de luisteraars waarderen de optredens. Door het overlijden van Arie
Poot ben ik sinds 2013 penningmeester van het orkest.
~
Lous
Sinds anderhalf jaar maak ik deel uit van het Josarie orkest. Bij
toeval, eigenlijk. Een gesprek tijdens het fitnessen zette mij op het
spoor van dit orkestje. Ik wist van het bestaan, had er in een grijs
verleden wel van gehoord, maar omdat ik elders al muzikaal bezig was,
was de noodzaak om er lid van te worden
niet heel erg dringend.
Op mijn 12de mocht ik in Zutphen naar de muziekschool. Ik
rommelde wat op de oude sopraan
blokfluit van mij moeder, kreeg de boekjes van Vellekoop en
mocht toen op muziekles. Ik vond het geweldig. Na de sopraan,
eigenlijk maar een paar maanden, kwam de alt blokfluit. Eerst een
met een pinkklep, omdat mijn handen nog te klein waren, later een
met dubbele boring. Ik heb hem bij elkaar gespaard en ik zie
nog de winkel voor me waar ik hem kocht. Een Moeck , en ik heb
hem nog! Ahornhout en wat rook ie lekker.
Na twee
jaar les en een optreden bij NCRV 's jeugdprogramma 'Jeugdland',
samen met iemand die dwarsfluit speelde, ben ik overgestapt op
de klarinet. Op de middelbare school heb ik een beetje in het
schoolorkest gespeeld en met het vorderen van de leeftijd en
daarmee het beter beheersen van het instrument, mocht ik op
19jarige leeftijd mee gaan spelen in het toenmalige 'Zutphens
Symfonie Orkest'. Wat is dat toch elke keer een feest,
meespelen in een (amateur) orkest. We hebben Emmy Verhey
begeleid en de pianist Arthur Grumiau.
Na een
beroepsopleiding tot apothekersassistente ben ik de wereld
ingetrokken en jaren niet echt veel gespeeld. Dat knaagde wel,
maar als je op kamers woont ga je niet echt je hospita vermaken
met oefeningen. Toen ik begin jaren 70 in Alphen aan den Rijn
terechtkwam vond ik de weg weer naar de muziekschool. Paar jaar
les van Jeanet Cohini. Daarna ontmoette ik iemand die hobo
speelde in het Rijnlands Symfonie Orkest; opgericht door
violist Bouw Lemkes, in 1952. Gezegd dat, als er ooit een
plekje vrijkwam in het orkest, ik daar graag aan zou willen
deelnemen! En zo geschiede...op een avond gaat de bel, staat de
hoboiste voor de deur met muziek. Ga maar oefenen. Les genomen
bij Ingrid Slangen en we hebben samen heel wat duetten
gespeeld.
Van dat orkest heb ik meer dan 25 jaar deel
uitgemaakt. Drie keer een ander klarinetmaatje gekregen. En
heel veel symfonieën, blazersstukken, ouvertures, filmmuziek
gespeeld en zangers en solo-instrumenten begeleid. Van
Beethoven tot Gershwin, Mozart en Haydn; Mendelssohn, Tsjaikofsky
en Sibelius.
Na mijn pensionering zaten we regelmatig
voor langere tijd in het buitenland en heb ik na veel wikken en
wegen besloten plaats te maken voor een andere klarinettist in
het RSO. Als je in een orkest speelt, je voorbereidt op een
concert, dan kun je niet lang wegblijven. Maar dan komt er
altijd wel wat langs op je muzikale pad en zo kwam ik bij Josarie
terecht. Niets iets fijner dan samen muziek maken; van rommelig en
vals tot mooi gelijk en zuiver. Het geeft je hersens een adrenaline
boost en mensen die musiceren worden over het algemeen aardig oud!
Voorlopig zit ik daar aardig, op de achterste rij en
blaas mijn partijtje mee. Daar wordt ik altijd heel blij van!
Lous Tempel
~
|
Indien u een aanvulling
heeft of als u een fout of onvolkomenheid
ontdekt wilt u dat dan doorgeven aan: webmaster
Josarie Orkest
Disclaimer
|
|
|